نحوه عملکرد سنسورهای پروتز دست مصنوعی

دست یکی از مهمترین اعضای بدن انسان است که می‌‌توان به کمک آن به انجام کارهای مختلف از قبیل عمل جراحی، بررسی و معاینه، اکتشاف و مواردی از این قبیل پرداخت. قطع عضو از ناحیه دست دو مشکل مهم را به وجود می‌‌آورد: کاهش شدید عملکرد آن اندام برای انجام کارهایی از قبیل برداشتن اجسام و حمل کردن آنها و مشکلات روانی ناشی از قطع عضو. در ۳۰ سال گذشته انواع مختلفی از پروتز دست مصنوعی طراحی شده است و همچنان تحقیقات بر روی آن ادامه دارد. تحقیقات نشان داده که در ۳۰ تا ۵۰ درصد بیماران قطع عضو از ناحیه دست، از پروتز خود استفاده نمی‌‌کنند. به منظور رفع محدودیت‌های حاصل از پروتزهای فعلی و افزایش مطابقت پذیری پروتز مصنوعی باید پروتز دست مصنوعی به نحوی طراحی شود که تا حد امکان از لحاظ زیبایی ظاهری، قابلیت کنترل و برداشتن اشیا شبیه دست واقعی به نظر برسد و بتواند تمامی کاربردهای یک دست واقعی از قبیل اکتشاف، انجام فعالیت‌های جسمانی و مواردی از این قبیل را شبیه سازی کند.

عضو مصنوعی یا پروتز را می‌توان به جای عضو از دست رفته بدن به علت تروما، بیماری یا نقص مادرزادی استفاده کرد. انواع مختلفی از پروتز وجود دارد که فرد می‌تواند بر اساس شرایط خود از قبیل علت قطع عضو و محل قطع آن از این پروتزها استفاده نماید. از خیلی سال پیش تاکنون از انواع مختلف پروتز مصنوعی استفاده شده است و در حال حاضر نیز تنوع بالایی دارند. نوع دست مصنوعی در هر بیمار پس از قطع عضو مشخص می‌‌شود. پزشک قبل از طراحی دست مصنوعی با بیمار در خصوص نوع آن صحبت می‌کند.

 بازوی مکانیکی مجهز به سنسور 

بازوهای مکانیکی که برای تهیه پروتز مورد استفاده قرار می‌‌گیرند از تعداد سنسور استفاده می‌‌کنند که به کمک یک قطعه که به نخاع فرد متصل شده است به او برای تکان دادن بازو کمک می‌نمایند. از آنجایی که می‌توان به سادگی به این نوع سنسورها برنامه داد که نسبت به لمس کردن اشیا حساسیت بالایی داشته باشند فردی که از این نوع پروتز استفاده می‌کند می‌تواند اشیایی که به آنها دست می‌زند را احساس کند و به این ترتیب او حتی می‌تواند ضعیف ترین ارتعاشات را احساس کند که این مسئله می‌‌تواند هم خطرناک و هم یک اتفاق خوب باشد. منظور از خطرناک بودن آن این است که به علت حساسیت بالای آن ممکن است فرد به علت وارد شدن فشار به پروتز دچار درد شدیدی شود. بازوهای مکانیکی شبیه بازوی معمولی انسان به نظر می‌رسند و شباهت زیاد آنها باعث می‌شود تمایز گذاری بین آنها دشوار باشد زیرا از یک اسپری مخصوص برای پوشش دادن پروتز استفاده می‌شود که این امر باعث می‌‌شود طبیعی به نظر برسد و این یک قابلیت بسیار مهم در نظر گرفته می‌شود. شرکت بهبود عضو ثانی طراحی پوست مصنوعی از نوع دستکش را انجام داده است تا ظاهر پروتز را به ظاهر دست طبیعی انسان نزدیک کند. این مسئله باعث می‌شود خود فردی که از پروتز استفاده می‌کند کمتر متوجه شود که از یک بازوی رباتیک استفاده می‌نماید.